Amber heeft de smaak van het fietsen helemaal te pakken. Gisteren ging ik met haar naar de verjaardag van Leane. Ze wilde graag fietsen. Het was 7,5 kilometer met forse wind, en natuurlijk ook weer 7,5 kilometer terug. Door de wind had ze het soms moeilijk en moest ik haar even duwen, maar ze zette wel door.

Vandaag waren Hester en Alec naar de verjaardag van Corien. Ik stelde aan Amber voor dat wij ergens zouden gaan wandelen. Maar nee, ze wilde fietsen! En niet alleen dat, ze wilde vooral dat we opnieuw de Dafne Schippersbrug op en af zouden fietsen. Die is met name aan de kant van de binnenstad heel steil, met een opgang die helemaal kronkelt. Nou, dat vond Amber dus kennelijk geweldig.

We hebben lekker gefietst en ook nog een rondje gelopen iets verderop, bij de Munt, de Bilitonkade, Park Oog in Al en de Muntsluis. Alles is daar vol met herinneringen voor mij. Daar woonde Christiaan. Daar woonde Eva. Daar woon Dirk-Jan. Daar heb ik gewandeld met Sanne en Leane. In dat speeltuintje ben ik al eens geweest met Amber. Hier is het Limespad, dat heb ik gelopen met Alec.

Verder heb ik vandaag, ook al was het een vrije dag, wat gewerkt aan mijn boek en wat nakijkwerk gedaan. En ik heb The Silence of the Girls van Pat Barker uitgelezen, een hervertelling van de Ilias uit de ogen van Briseis, de tot slavin gemaakte prinses waar Achilles en Agamemnon ruzie om krijgen — en daarmee in zekere zin de oorzaak van het hele boek. Met name in het begin vond ik het nogal didactisch en niet zo verrassend. Maar naarmate het boek vorderde en alle personages meer diepgang kregen, werd het interessant. Ik heb meteen zin om de Ilias weer te lezen, en wellicht ook andere feministische hervertellingen, zoals The Song of Achilles van Madeline Miller, A Thousand Ships van Natalie Haynes, en Kassandra van Christa Wolf. In zekere zin is trouwens Trojaanse Vrouwen van Euripides al een soort van feministische hervertelling, die op het lijden van de vrouwen focust in plaats van op de heldendaden van de mannen.